System dydaktyki współczesnej

Dydaktyka współczesna na pewno różni się od systemu tradycyjnego i systemu progresywistycznego, jednak nie odrzuca wszystkich założeń i postulatów, głoszonych przez ich twórców, np. postulatu zaznajamiania uczniów z postawami usystematyzowanej wiedzy czy progresywistycznego zalecenia aby aktywować dzieci i młodzież w procesie nauczania. System współczesny twierdzi, że nie jest słuszny postulat kształcenia dzieci najpierw na treściach konkretnych, a dopiero później na materiale abstrakcyjnym, ponieważ każdemu poziomowi myślenia konkretnego, sensoryczno-ruchowego, odpowiada dynamicznie i rozwojowo określony poziom myślenia abstrakcyjnego. Dydaktyka współczesna podkreśla celowość całościowego nauczania
w klasach początkowych, a przedmiotowego- powyżej tego szczebla 

W nowoczesnym modelu nauczania wyodrębnić można według Wincentego Okonia następujące ogniwa lub momenty nauczania:

1. Uświadomienie uczniom celów i zadań dydaktycznych, stawianie problemów-czemu powinno odpowiadać powstawanie u uczniów odpowiednich motywów uczenia się,
2. Zaznajomienie uczniów z nowym materiałem poprzez użycie odpowiednich środków techniczno-poglądowych i słowa żywego lub drukowanego,
3. Kierowanie procesami uogólnienia, 
4. Utrwalenie wiadomości uczniów,
5. Kształtowanie umiejętności, nawyków i przyzwyczajeń,
6. Wiązanie teorii z praktyką,
7. Kontrola i ocena wyników nauczania, w procesie zaś uczenia się-samokontrola.

Cechy nowego modelu nauczania: 

1. Jedność uczenia się i nauczania - nabywana przez uczniów wiedza ma nie tylko pełnić funkcje poznawcze i kształcące, lecz również wychowawcze, 
2. Jedność oddziaływań dydaktycznych i wychowawczych - nauczyciel powinien starać się, aby jego czynności dydaktyczne przyczyniły się do wykonania określonych, wcześniej zaplanowanych zadań wychowawczych,
3. Wszechstronność - wiązanie nauczania-uczenia się organizowanego w szkole z kształceniem przedszkolnym, łączenie nauki szkolnej z pracą produkcyjną i społeczną,
4. Możliwość obejmowania działalnością dydaktyczno-wychowawczą dzieci i młodzieży
   o zbliżonym wieku życia, ale równym zasobie wiedzy wyjściowej,
5. Elastyczność metodyczna i organizacyjna - umożliwia stosowanie różnych metod i rozmaitych form organizacyjnych uczenia się i nauczania, każdorazowo jednak dobierania zadań, jakie
   za ich pomocą mają być wykonane, a także stosowanie do wieku uczniów. 

Cel - to ostateczny wzór zachowań, postaw, umiejętności i wiadomości, jaki uczeń powinien prezentować po zakończeniu działań dydaktyczno-wychowawczych.

Motywacja - to układ motywów i organizuje ludzkie zachowanie oraz kieruje na osiągnięcie celu. Rodzaje motywacji są klasyfikowane według potrzeb i pragnie ludzkich. 

Podział celów:

Całkiem niedawno jeszcze uznawany był podział na:

• cele wychowawcze 
• cele dydaktyczne
• cele kształcące 

Następnie zrezygnowano z kształcącego i pozostało:

• cele wychowawcze 
• cele dydaktyczne 

Obecny podział:

• cele wychowawcze
• cele dydaktyczne 
• cele szczegółowe/ operacyjne